Σύμφωνα με τον Ellis, πρωτοπόρο της λογικοσυναισθηματικής θεραπείας, ο άνθρωπος διακατέχεται από παράλογες σκέψεις, οι οποίες οφείλονται για την εκδήλωση διαταραχών, όπως είναι οι συναισθηματικές και αγχώδεις διαταραχές. Ο κάθε άνθρωπος έχει τις προσωπικές του παράλογες πεποιθήσεις, όμως υπάρχουν κάποιες κοινές, που συναντώνται σε όλους τους ανθρώπους. Μερικές από αυτές είναι:
1. Η σκέψη ότι για να αξίζουμε, θα πρέπει να είμαστε πετυχημένοι σε όλα αυτή η σκέψη είναι παράλογη, καθώς δεν μπορούμε ούτε να είμαστε πετυχημένοι σε όλους τους τομείς της ζωής μας, αλλά και ούτε να είμαστε συνέχεια πετυχημένοι. Επίσης, σε μία εποχή, όπου το χρήμα είναι ύψιστο αγαθό, υπάρχει λανθασμένη ταύτιση της αξίας με οικονομικούς όρους και θεωρούμε πως όσα περισσότερα χρήματα βγάζουμε, τόσο περισσότερο επιτυχημένοι είμαστε.
2. Η προσδοκία ότι θα πρέπει να αγαπιόμαστε από όλα τα σημαντικά πρόσωπα η προσδοκία αυτή είναι παράλογη, καθώς μπορεί να μην αγαπηθούμε από όλους τους σημαντικούς για εμάς ανθρώπους ή τουλάχιστον στον βαθμό, που εμείς επιθυμούμε.
3. Η πεποίθηση ότι η ευτυχία και η δυστυχία οφείλονται σε εξωτερικούς παράγοντες, στους οποίους δεν έχουμε έλεγχο η πεποίθηση αυτή είναι παράλογη, καθώς δεν είναι το γεγονός ως γεγονός που μας επηρεάζει, αλλά η σημασία που του δίνουμε και προκαλούν και τα αντίστοιχα θετικά ή αρνητικά συναισθήματα. Επίσης, η πεποίθηση ότι τίποτα δεν περνάει από το χέρι μας και δεν μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση, δημιουργεί αίσθημα αβοηθησίας και εν τέλει δεν δρούμε για να αλλάξουμε την συμπεριφορά μας.
4. Η ιδέα πως πρέπει τα πράγματα να πηγαίνουν, όπως ακριβώς θέλουμε, αλλιώς θα συμβεί κάτι καταστροφικό η ιδέα αυτή είναι παράλογη, καθώς τα πράγματα δεν πάνε ποτέ ακριβώς όπως έχουμε στο μυαλό μας. Είναι σημαντικό να αποδεχθούμε αυτήν την κατάσταση και να είμαστε ευέλικτοι και δημιουργικοί, ώστε να εντοπίζουμε εναλλακτικούς τρόπους.
5. Η πεποίθηση πως αν μας απογοητεύσουν οι άλλοι, αυτό σημαίνει πως είναι κακόβουλοι και δεν αξίζουν την αγάπη μας η ιδέα αυτή είναι παράλογη, καθώς ο κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και ερμηνεύει με διαφορετικό τρόπο από εμάς τις καταστάσεις. Επίσης, η εχθρική στάση μπορεί να ενισχύει την αρνητική συμπεριφορά και να μην οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
6. Η ιδέα πως για κάθε πρόβλημα, υπάρχει μία και μοναδική λύση πρόκειται για μια παράλογη προσδοκία. Οι λύσεις δεν είναι άσπρο μαύρο, ούτε υπάρχει μία κοινή λύση για όλους τους ανθρώπους. Διαφορετική λύση ταιριάζει καλύτερα στον κάθε άνθρωπο, όπως και σε εμάς σε διαφορετική φάση της ζωής μας. Γι’ αυτό, το πιο ασφαλές είναι να είμαστε εναλλακτικοί, να δοκιμάζουμε λύσεις και να αξιολογούμαι ποια μας ταιριάζει περισσότερο.
7. Η πεποίθηση πως πρέπει να ασχολιόμαστε συνεχώς με τα προβλήματα μας, διαφορετικά τα αποφεύγουμε ή θεωρούμαστε ανεύθυνοι η πεποίθηση αυτή είναι παράλογη, καθώς ο μηρυκασμός της σκέψης μας μπλοκάρει από το να βρούμε εναλλακτικούς τρόπους διαχείρισης μίας κατάστασης.
8. Η πεποίθηση ότι η προσωπική επιτυχία εξαρτάται από σημαντικούς άλλους η πεποίθηση αυτή είναι παράλογη, καθώς μας οδηγεί σε εξάρτηση από τους άλλους και ελλοχεύει ο κίνδυνος να χάσουμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και την ταυτότητά μας.
9. Η ιδέα ότι για να είμαστε καλοί σύντροφοι, γονείς, φίλοι, αδέρφια, πρέπει να ασχολούμαστε για τα προβλήματα των άλλων η ιδέα αυτή είναι παράλογη, καθώς ο κάθε άνθρωπος δίνει διαφορετική σημασία στα γεγονότα, αλλά και η υπερανασχόληση με τα προβλήματα των άλλων μπορεί να λειτουργεί ως αποφυγή από τα δικά μας προβλήματα ή δεν αφήνουμε χώρο στους άλλους να βρουν λύσεις γι’ αυτά με αποτέλεσμα να εξαρτώνται από εμάς.
10. Η πεποίθηση ότι τα γεγονότα του παρελθόντος καθορίζουν το παρόν και το μέλλον η πεποίθηση αυτή είναι παράλογη, καθώς οι παρελθοντικές εμπειρίες μπορεί να μας επηρεάζουν, αλλά δεν μας καθορίζουν απόλυτα. Ο τρόπος που θα αξιοποιήσουμε τις παρελθοντικές εμπειρίες θα εξαρτηθεί από το πόσο θα τις αφήσουμε να μας επηρεάζουν.